سلام ما به تو ای عـالـمی فتاده به پایت            جوان آل عـلی جان شیخ و شاب فدایت

تمام عـرش غـلامت، تمام فـرش گدایت            نرفت دست تهی کس ز خوان لطف و عطایت

گـدای کـوی تو هـستـیم یا جـواد الائـمّه

ز جـام جـود تو مـستـیم یا جـواد الائـمّه

تویی‌که جانی و جانی به جان شاه خراسان            طبیب زاده‌ای و دردها شود ز تو درمان

خوشا هر آنکه به شوق تو گشته است مسلمان            دعا نما که به راهت سرم رود، بدهم جان

جوادی و حرم تو مطاف ارض و سما شد

برات صحن و سرایت به دست خط رضا شد

شب عزای تو بر دل نشسته داغ عجیبی            که آشـنای همه هـستی و بدون شکـیـبی

میان خـانۀ خود هم بـدون یار و حـبیبی            تو هم شبیه عمویت حسن غریب غریبی

غم تو داغ جوان است آه و زمزمه دارم

میان روضه‌تان روضه‌های فاطمه دارم

بهار عـمر سر آمد رسید فـصل خزانت            شرار زهر چو آتش نشسته بود به جانت

ز سوز زهر فتادی و رفت تاب و توانت            ز جور و کینه نبوده؛ به خانه نیز امانت

به خاک هجره نفس‌هات یاد کرببلا بود

به سوز تشنگی‌ات ذکر یا حسین تو را بود